درنگی بر پیوندهای بینامتنی در داستان در باغ بزرگ باران می‌بارید نوشته‌ی احمدرضا احمدی

چکیدهبینامتنیت رویکردی ادبی است که به منتقدان این امکان را می‌دهد تا به ‌شیوه‌ای علمی و نظام‌مند پیوندهای موجود در میان آثار ادبی را بررسی کنند. ژرار ژنت یکی از مهم‌ترین نظریه‌پردازان این رویکرد است که در کاربردی‌کردن آن نقش اساسی دارد. در این پژوهش داستانی از احمدرضا احمدی، نویسنده‌ی نام‌آشنای ادبیات کودک و نوجوان ایران، براساس نظریه‌ی بینامتنیت ژنت بررسی شده است. نام این داستان در باغ بزرگ باران می‌بارید است و در سال ۱۳۸۷ به چاپ رسیده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که میان این اثر با آثار دیگر احمدی پیوندهای بسیار ژرف و پنهان وجود دارد؛ پیوندهایی که در گستره‌ی روایت و به‌ویژه بخش‌های پایانی آن حضور دارند و بیشتر حاصل درهم‌آمیختگی چکیده یا گزیده‌ی داستان‌های پیشین او هستند؛ اما شناسایی آن‌ها تنها برای دوستداران داستان‌های احمدی و خوانندگان پیگیر آن‌ها امکان‌پذیر است؛ ازاین‌رو، بینامتنیت موجود در این داستان نمونه‌ای از بینامتنیتی است که ژنت آن را ضمنی می‌نامد. واژه‌های کلیدی: بینامتنیت، داستان، در باغ بزرگ باران می‌بارید، احمدرضا احمدی، ژرار ژنت.